42(96) "Tajemniczy opiekun"

Autor: Jean Webster
Ilość stron:
Ocena: 5/6
Źródło: biblioteka

Agata Abbot to sierota, która całe dzieciństwo spędza w Domu Wychowawczym. Pewnego dnia dostaje niespodziewaną propozycję: Tajemniczy Opiekun (nie chce ujawnić swego nazwiska) deklaruje finansowanie jej dalszej nauki w zamian za listowną relację z jej przebiegu. W ten sposób życie Agaty diametralnie się odmienia, świat ukazuje jej się w pełnej krasie, pojawiają się nowe możliwości i marzenia o zostaniu Autorką:)
Mimo, że Autorka pisała 100 lat temu, wiele spostrzeżeń i problemów okazuje się niezmienne! Podobnie jak dziś ludzie gonili za nie-wiadomo-czym i pragnęli nauczyć się życia chwilą. Zachwyciło mnie podejście Agaty do codziennych spraw, jej czerpanie szczęścia ze zwykłych drobiazgów, dna które jej rówieśnice, pochodzące z bogatych rodzin, nawet nie zwracały już uwagi. Jak mówi Agata: one się do nich przyzwyczaiły i uważają, że im się należą. Dla niej każda nowa rzecz, każde nowo poznane miejsce, każda nowo przyswojona wiedza były czymś wspaniałym, oszałamiającym, dającym radość. Nie raz zadumałam się nad którymś z akapitów, chcąc zapamiętać spostrzeżenia Autorki.
Książka napisana językiem bardzo wartkim, pełna humoru, opatrzona rysunkami autorstwa samej bohaterki. Ma postać listów, dłuższych i krótszych, adresowanych do Tajemniczego Ojczulka, Pajączka-Długonóżka, który okazuje się...co wcale mnie nie zaskoczyło;)

41(95) "Anna z pustkowia"

Autor: Dagfinn Gronoset
Ilość stron: 90
Ocena: 5/6
Źródło: biblioteka

W tej cienkiej książeczce Autor zawarł prawdziwą historię kobiety, sprzedanej przez swojego męża na służbę do obcych ludzi, opowiadaną przez samą bohaterkę.
Anna już jako małe dziecko była oddawana na przezimowanie do obcych. Była to popularna praktyka w gnębionych biedą rodzinach norweskich na początku XX w. Od początku towarzyszyła Annie samotność, głód i lęk. Wyszła za mąż za włóczęgę, z którym przewędrowała tysiące kilometrów w surowej przyrodzie Norwegii, sypiała w opuszczonych szałasach, któremu oddawała każdy ciężko zarobiony grosz, trwoniony potem na alkohol. Gdy już nie miała sił i zdrowia, by iść z nim dalej, sprzedał ją jako tanią siłę roboczą. Mimo skrajnie nieprzyjaznych warunków i pracy często ponad ludzkie siły,  Anna stara się upatrywać sensu życia w codzienności i pomaganiu innym.
Książka napisana językiem pozbawionym emocji, skupionym na faktach. Potęguje to wrażenie surowości, budzi grozę, smutek, współczucie.
Przyznam, że nie znam historii Norwegii, dlatego zaskoczył mnie bezmiar i głębia panującej tam kiedyś biedy. Ale równocześnie wzrósł podziw dla ludzi, którzy od wieków stawiają czoła dzikiej naturze, by przetrwać.
Nie jest to lektura łatwa i przyjemna, ale polecam!

40 (94) "Anielka"

Autor: Bolesław Prus
Ilość stron: 180
Ocena: 4/6
Źródło: szafa z książkami

Klasyczna powieść pozytywistyczna, należąca kiedyś do lektur szkolnych, czyli uznana za pozycję dla dzieci. Rzeczywiście, główną bohaterką jest dziewczynka w wieku szkolnym, ale uważam, że i dorosły czytelnik z przyjemnością przeczyta tą opowieść.
Miałam wrażenie, że czytam "odwróconą" baśń. Zaczyna się pięknie i sielankowo. Anielka dorasta w dworze, spędza dni na radosnej zabawie i nauce, ma guwernantkę, służbę, ukochanego psa. Mimo, że to panienka "z dworu", okazuje wielkie serce chłopom i ich dzieciom. Jest bystra, ciekawa świata. Jej mama, hipochondryczka skupiona na sobie i synu, nie zauważa, że mąż trwoni jej posag i prowadzi do utraty dóbr rodzinnych. Moment bankructwa rozpoczyna ciąg tragicznych wydarzeń, które bardzo odbijają się na zdrowiu wrażliwej Anielki i doprowadzają do smutnego zakończenia.
Powieść smutna, wzruszająca. Myślę, że opis Karuska szukającego  Anielki na zgliszczach dworu, poruszył niejedno czytelnicze serce.
Cała gama wyrazistych postaci nadaje barw toczącej się akcji. Daje też możliwość poznania różnych warstw społecznych epoki pozytywizmu. Prus świetnie nakreślił relacje panujące między dworem, chłopami, zachowania pozbawionej majątku szlachty.

39(93) "Smoki i smoczki"

Autor: Anna i Krzysztof Kobusowie
Ilość stron: 300
Ocena: 5/6
Źródło: biblioteka

Anna i Krzysztof wyruszają na wyprawę po Azji ze swoimi synkami, 2-letnim i 5-miesięcznym. Wrażenia z podróży, opatrzone pięknymi zdjęciami,  wydali w postaci książki.
Pierwsze, co mnie zadziwiło szczerze, to odwaga, jaką się wykazali, zabierając takie maluchy na dwa miesiące do Azji południowo-wschodniej! Szczerze ich podziwiałam, czytając opisy wędrówek po nagrzanych od upału miastach, zazdrościłam cierpliwości ;) i zorganizowania! Cóż, ja pewnie na podobny wyczyn bym się nie porwała...
Z książki bije wielka radość ze wspólnego podróżowania, pasja odkrywania świata. W ich obliczu Autorom nie straszne żadne utrudnienia i przeszkody!
Znajdziemy tu opisy zarówno codziennych sytuacji w kolejnych miejscach, jak i zabytków, kultury czy zwyczajów.  Zachwycają piękne zdjęcia. Bardzo użyteczne są praktyczne informacje dotyczące pobytu w każdym z odwiedzanych krajów, ale także "obsługi" małych dzieci w nowych dla nich warunkach. Uważam taki dodatek za świetną bazę ułatwiającą planowanie podobnej wycieczki.
Książkę czyta się i ogląda z wielką przyjemnością! Polecam, zwłaszcza, że świetnie wpisuje się w wakacyjne klimaty:)

38(92) "Między ustami a brzegiem pucharu"

Autor:Maria Rodziewiczówna
Ilość stron: 180
Ocena: 4/6
Źródło: szafa z książkami

Hrabia Wenzel, syn Niemca i Polki, zagorzały Prusak i wróg Polaków. Młody hulaka, bardzo aktywny uczestnik życia towarzyskiego i salonowego Berlina. Lekkoduch, próżniak, bawidamek, kochanek, dziedzic dużej fortuny. Pewnego wieczoru poznaje tajemniczą kobietę, której zdobycie staje się wyzwaniem. Piękna nieznajoma okazuje się Polką,wielką patriotką, siostrą powstańca. Wenzel zakochuje się i jest gotów zrobić wszystko, by zdobyć zatwardziałe serce Jadzi.
Jak to w klasycznych romansach zwykle bywa, jest zdumiewająca przemiana i "nawrócenie" czarnego charakteru, jest bohaterka bez skazy i miłość, która wszystko zwycięża:)
Powieść łączy wątki miłosne z patriotycznymi. Ukazuje życie hulaszczego Berlina i podpoznańskiej wsi pod zaborami.
Większą część książki stanowią dialogi, co ułatwia i przyspiesza znacząco czytanie. Nie ma długich, nużących opisów. Postacie naszkicowane są wyraziście, ale bez przesadnych szczegółów. Dzięki temu objętościowo powieść wyszła całkiem zgrabnie:)

37(91) "Profesor Tutka"

Autor: Jerzy Szaniawski
Ilość stron: 148
Ocena: 3/6
Źródło: szafa z książkami

Zbiór krótkich opowiadań, powiastek filozoficznych.
Profesor Tutka to gawędziarz, który w różnych miejscach spotyka się z Doktorem, Rejentem, Mecenasem, Sędzią, Radcą, by prowadzić dysputy. I te poważne, skłaniające do refleksji, i te filozoficzne, i śmieszne. Na różne tematy.

36(90) "20 tysięcy godzin w budzie"

Autor: Andrzej Samson
Wydawnictwo: Czarna Owca
Ilość stron: 148
Ocena: 4+/6
Źródło: szafa z książkami

 

„W szkole i nad lekcjami spędzamy ponad 80% czasu przypadającego na nasze «szkolne dzieciństwo» (od 6. do 15. roku życia) i wczesną młodość. Oznacza to około 20 tysięcy godzin przeżytych w warunkach napięcia, strachu i nudy wśród których, jak diamenty w popiele błyskają nieliczne chwile lepszego samopoczucia. Jest to czas wyczerpującego i szkodliwego dla zdrowia życia w permanentnym stresie, porównywalny do życia pilotów odrzutowców albo innych ludzi mających niebezpieczną i odpowiedzialną profesję. Mam nadzieję, że lektura tej książki 20 tysięcy godzin w budzie ułatwi wszystkim uczniom przeżycie tego czasu, a być może skłoni też ludzi szkoły do refleksji nad swoją pracą i jej ewentualnym udoskonaleniem.”
Andrzej Samson

Książka niewielka, ale pełna treści. Poranny stres, strach, nienawiść, wieczna walka albo totalne olewanie. Takie uczucia wzbudza w większości uczniów polska szkoła. Samson doskonale obala mit szkoły jako instytucji przyjaznej dzieciom i młodzieży, krzewiącej naukę i rozwój. Pokazuje słabe strony systemu, wytyka wady także nauczycielom. Krytykuje oceny jako jedyny wyznacznik poziomu ucznia, ośmiesza wręcz sens testów, włącznie z maturą. Szkoła zabija naturalną chęć dziecka do nauki, do poznawania świata. Bo maluch chce ten świat badać, dotykać, pytać o to, co go ciekawi i wypowiadać własny sąd. Szkoła wsadza go w sztywny schemat, każe się przestawić na totalnie abstrakcyjne pojęcia, a do tego ocenia, karze, wyśmiewa, ironizuje, tępi tych, którzy chcą iść własną drogą.
To wszystko w oparciu o rozmowy z młodzieżą, ich spostrzeżenia i skargi. Dla równowagi wspomina o wizji szkoły idealnej.
Książka podzielona jest na kilka części, dotyczących m.in. samej szkoły jako instytucji, relacji uczniów z nauczycielami, dzieci z rodzicami czy metod stosowanych w szkole.
Spostrzeżenia psychologa są bardzo zbieżne z moimi, jako matki ucznia. Także zarzuty mamy bardzo podobne. I marzenia. Wniosek, jaki nasuwa się po lekturze: dużo lepiej dla dziecka byłoby nie puszczać go do szkoły! Niestety, na razie nikt chyba nie wymyślił ni lepszego...Przynajmniej w naszym kraju...
Jedyne, co mogę zarzucić Autorowi, to wracanie po kilka razy do już wymienianych argumentów czy zarzutów.