wtorek, 28 lutego 2012

10. "Vita brevis"

Autor: J. Gaarder
Wydawnictwo: Czarna Owca
Gatunek: powieść filozoficzna
Ilość stron: 252
Ocena: 4/6
Źródło: szafa z książkami


Długi to list. Bardzo osobisty. List kobity porzuconej, zdradzonej. I to zdradzonej nie z inną kobietą, a z Ideą. List pełen emocji, pełen tęsknoty i żalu.
Rzuca nieco inne niż tradycyjne spojrzenie na Św. Augustyna.
Minusem jest dość monotonne krążenie wokół jednego tematu, wręcz powtarzanie niektórych argumentów.
Ale i tak warto przeczytać:)
To kolejna pozycja gromadzonej przeze mnie Biblioteczki Gaarderowskiej.

piątek, 24 lutego 2012

9. Dom z papieru

Autor: Carlos M. Dominguez
Wydawnictwo: Świat Książki
Gatunek: powieść współczesna
Ilość stron: 112
 Ocena: 4+/6
Źródło: kolejkowo


Miłość do książek może przerodzić się w obsesję. Może doprowadzić do szaleństwa i obłędu. Fikcja, ale może ku przestrodze?

8. "Siostra mojego serca"

Autor: Chitra Banerjee Divakaruni
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Gatunek: powieść obyczajowa
Ilość stron: 346
 Ocena: 4+/6
Źródło: kolejkowo






Piękna opowieść o dwóch dziewczynach, a potem kobietach, kuzynkach, które urodziły się w Indiach tragicznej nocy, kiedy zginęli ich ojcowie. Autorka porusza ciekawe tematy: traktowania dziewczynek i kobiet w Indiach, aranżowane małżeństwa, traktowanie kobiety przez rodzinę męża, aborcje, kiedy okazuje się, że ma się urodzić dziewczynka...
Niestety, w drugiej połowie autorka za bardzo skręciła w kierunku romansu. Powieść znacząco się spłyciła i jak dla mnie-straciła dużo na uroku:(

Zdobycze:)

Udało mi się w ostatnich dniach zdobyć kilka nowości:)






Od góry:
nowy zakup - "Dziewczyna Mistrza Gry" Siesickiej - marzy mi się zebranie całej serii w tych pięknych okładkach z obrazami Yerki!
"Ikon" upolowany na podaju:)
Zabawy logopedyczne - w celach naukowo-praktycznych;) też zakupione
"Dom z papieru" i "Drwal" przywędrowały do mnie na chwilę z kolejkowa:)

czwartek, 23 lutego 2012

7. Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby do nas mówiły

Autor: A. Faber, E. Mazlish
Wydawnictwo: Media Rodzina
Gatunek: poradnik psychologiczny
Ilość stron: 246
Ocena: 5/6
Źródło: pożyczona


Prosty język+historyjki obrazkowe czynią wszystkie porady łatwo przystępnymi. Gorzej z wprowadzaniem teorii w praktykę;) Ale podobno trening czyni mistrza!
Z tej samej serii czytałam już "Rodzeństwo bez rywalizacji" - po półtora roku muszę do niej wrócić!







Ostatnio przejrzałam też "Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały...", którą mam w szafie.


Stwierdzam, że "Nastolatki..." bardzo podobne do "Dzieci...", praktycznie te same porady, te same techniki, nawet historyjki zbliżone. Czyżby autorkom brakowało już pomysłów na kolejne książki?

poniedziałek, 20 lutego 2012

6. Wezwanie do miłości

Autor: Anthony de Mello
Wydawnictwo: Zysk i S-ka
Gatunek:
Ilość stron: 160
Ocena: 5/6
Źródło: szafa z książkami



Zbiór niesamowitych medytacji, mających ukazać drogę do szczęścia.  Główne przesłanie: szczęście tkwi w każdym z nas, tylko nie umiemy go dostrzec. Na drodze stają nam nasze przywiązania do osób i rzeczy, umysł zaprogramowany przez rodziców, społeczeństwo, religię, otoczenie. By być w pełni szczęśliwym trzeba się uwolnić. Być ponad. W przeciwnym razie nie żyjemy prawdziwym życiem, a w przekonaniu, że bez danej rzeczy czy osoby nie będziemy szczęśliwi. Najpierw człowiek jest nieszczęśliwy z powodu pragnienia, żądzy posiadania jakiejś rzeczy. Jak ją zdobędzie, przeżywa lęk przed jej utratą, a jak już ją utraci, ogarnia go wielki smutek. I gdzie tu miejsce na szczęście?  Inne zjawiska zasłaniające nam szczęście to potrzeba władzy, uznania w oczach innych.
Polecam książkę jako podstawę do własnych rozważań.

piątek, 17 lutego 2012

5. "Brat"

Autor: Emilia Kiereś
Wydawnictwo: Akapit-press
Gatunek: dla dzieci i  młodzieży
Ilość stron: 176
Ocena: 3/6
Źródło: szafa z książkami


Książkę wygraliśmy w konkursie plastycznym w Baśniowej kawiarence na spotkaniu z autorką. Zaintrygowała mnie ze względu na to, że Pani Emilia jest córką Małgorzaty Musierowicz, mojej ulubionej autorki z czasów nastoletnich.
Lektura wg mnie dla dzieci w wieku 8+.
Czytelnik przenosi się w czasy Słowian, z dwoma braćmi-bliźniakami wędruje przez zaczarowany las, w którym spotyka elfy, duszki itp.
Pomysł ciekawy, jednak forma nie bardzo przypasowała ani mnie, ani mojemu synowi. Jest po prostu dość nudno. Akcja jest powolna, brakuje w niej zaskakujących momentów, które każą z niecierpliwością czekać na kolejną stronę. Zbyt dużo mdłych opisów. A jak już zaczyna się dziać coś ciekawego, pojawia się jakaś ciekawsza postać, wątek jest zbyt szybko ucinany, bez wciągających szczegółów. Ponieważ wędrujemy przez las z każdym z braci osobno, każdy rozdział ukazuje kolejne etapy drogi jednego z nich. Momentami miałam wrażenie, że chronologia nieco kuleje (opisy pór roku). Niełatwe są przeskoki z miejsca na miejsce, niełatwo zapamiętać, gdzie dany młodzieniec był 2 rozdziały temu.
Najbardziej atrakcyjna jest okładka, twarda, błyszcząca i tłoczona.
Niestety, ale nie polecam książki młodym czytelnikom. Myślę, że przy ogromnym wyborze lektur o wartkiej akcji, ta pozycja  może znużyć i zniechęcić.

piątek, 10 lutego 2012

4. Droga

Autor: C. McCarthy
Gatunek: s-f
Ocena: 5+/6
Źródło: biblioteka


Opis z okładki:
"Ostatnie chwile naszej planety. Ostatni ludzie – krwiożercze bestie. Ostatnie ślady naszej cywilizacji – puszka coca-coli i strzępy starych gazet. Piekło apokalipsy spełnionej w uhonorowanej Nagrodą Pulitzera powieści Cormaca McCarthy’ego. Tę książkę czyta się ze ściśniętym gardłem i pełnym przerażenia zachwytem…

W przyszłości, która może zdarzyć się jutro lub za tysiąc lat, nastąpił straszliwy kataklizm, który zniszczył naszą cywilizację i większość życia na Ziemi. Wszędzie zgliszcza i ciemność. Kamienie pękają od mrozu. Ani jednego ptaka, ani jednego zwierzęcia, gdzieniegdzie tylko bandy zdziczałych kanibali. Na tle martwego pejzażu dwie ruchome figurki – to ojciec i syn przemierzają zniszczoną planetę. Przed nimi pełna niebezpieczeństw droga w nieznane, wokół nich – świat umarłej nadziei, rozpaczy, strachu, a w nich – wciąż tląca się miłość…

"Droga" – połączenie powieści drogi, powieści przygodowej oraz horroru – jest uznawana za największe arcydzieło Cormaca McCarthy'ego. Przez wiele tygodni była bestsellerem "New York Timesa", przyjęto ją także do Klubu Książki Oprah Winfrey. Oprócz wspomnianej Nagrody Pulitzera została również wyróżniona najstarszą angielską nagrodą w dziedzinie fikcji – The Tait Black Memorial Prize. Obecnie trwają przygotowania do ekranizacji powieści. W jednej z głównych ról ma wystąpić Viggo Mortensen.

Cormac McCarthy (ur. 1933) – amerykański pisarz, scenarzysta, dramaturg. Uważany za jednego z czterech najważniejszych pisarzy USA, często określany jako następca Williama Faulknera. Jest piewcą południowego zachodu Stanów Zjednoczonych. Mieszka w Nowym Meksyku. Oparty na jednej z poprzednich powieści McCarthy’ego film braci Coen "To nie jest kraj dla starych ludzi" otrzymał tegoroczną Nagrodę Oscara w 4 kategoriach, m.in. za najlepszy scenariusz adaptowany."
[Wydawnictwo Literackie, 2008]

Ciemność. Szarość. Cisza. Pustka. Popiół. Beznadzieja. Głód. I drugi człowiek. Gdy nie ma już nic, zostaje człowiek obok.

czwartek, 2 lutego 2012

3. "Blisko domu"

Autor: E. Caldwell
Wydawnictwo: Koliber
Gatunek: powieść
Ilość stron: 210
Ocena: 5/6
Źródło: szafa z książkami

 Akcja powieści toczy się w małym miasteczku na Południu Ameryki. Native Hunnicutt, znany w całej okolicy szczęściarz, zadowolony z siebie "nicpoń i drań, z szerokim uśmiechem na twarzy i pustą kieszenią", żeni się ze starszą od siebie o kilkanaście lat wdową, dziedziczką piętrowego domu z czerwonej cegły, prawie pięciu tysięcy akrów ziemi uprawnej i lasu. Nie myśli jednak zmienić swojego dotychczasowego trybu życia, nie zamierza też zrezygnować z ładnej, gorącej Mulatki, będącej służącą w domu wdowy. Żona zastaje kochanków in flagranti i to daje początek tragedii.

[Książka i Wiedza, 1985]

Mała, niepozorna książeczka, która trafiła do mnie z Podaja. Po opisie z okładki spodziewałam się trywialnego, babskiego czytadełka. Jestem zaskoczona tym, co przeczytałam. W skrócie, rzecz się tyczy dyskryminacji, relacji białych i Murzynów, pozycji tych drugich w społeczeństwie. Idealnie opisuje je jedno krótkie zdanie: "Biały ma zawsze rację". Czarnego można poniżyć, można zdeptać, można zabić. Jest nikim.
Zaskoczyła mnie opisana męska solidarność. Żaden biały mężczyzna nie stanie przeciwko innemu białemu mającemu romans z ciemnoskórą kobietą. Bo było to zjawisko zupełnie normalne. Dlatego żaden mężczyzna nie zgodzi się sądzić, aresztować, czy skazać innego mężczyzny za to, że wieczorami wymykał się do dzielnicy murzyńskiej.
Trudny temat, ciekawe ujęcie.