środa, 26 sierpnia 2015

47(247) Pod słońcem prowincji

Autor: Katarzyna Enerlich
Ocena: 4+/6
Ilość stron: 200
Źródło: szafa z książkami


 Tym razem to nie powieść. To opowieść Autorki o prostym, zwyczajnym życiu, jakie wiedzie na mazurskiej prowincji. Coś pomiędzy blogiem a pamiętnikiem, przeplatane zasłyszanymi historiami i fragmentami listów od czytelniczek. Znajdziemy tu i opisy miejsc, i przepisy na proste i smaczne potrawy, towarzyszymy Autorce w ćwiczeniach jogi i w czasie biegów po okolicy. Całość układa się w cykl zmiany pór roku, dzięki czemu poznajemy tajemnice ogrodu i cudowne przemiany przyrody.
Pani Enerlich wciąż zachęca do prostego życia, do chwytania "tu i teraz", do poznania przyjemności i radości ze zwyczajnego gotowania czy zaczytania. Gdy już przekroczymy tą magiczną granicę, nie potrzebne są wakacje pod palmami, najnowsze gadżety czy kolacja w ekskluzywnej restauracji, by być szczęśliwym.
Nie ma tu fabuły, więc można czytać w dowolnym czasie i w dowolnej ilości, dowolnie wybrany fragment. Można czytać w takim rytmie, jak pory roku zmieniające się za oknem, albo "na raz". Część z przytoczonych tu historii czy opisów pojawiła się już we wcześniejszych Prowincjach. Teraz wiem, co w nich było fikcją, a co Autorka zaczerpnęła z własnego życia:)
Książka bardzo klimatyczna, nastrojowa, wyciszająca. Jest dla duszy tym, czym muzyka relaksacyjna dla ucha:) Mnie wystarczy dawka 2-3 stron, by odnaleźć harmonię w zabieganym życiu:) Wracam do niej wciąż i wciąż!

piątek, 21 sierpnia 2015

46(246) Tango dla trojga

Autor: Maria Nurowska
Ocena: 3/6
Ilość stron: 224
Źródło: szafa z książkami

Historia dość powszechnego trójkąta: ona-młodziutka aktorka, która nie umie oddzielić życia od gry. On-jej wykładowca, dużo straszy. I na dokładkę jego żona, z którą spędził 30 lat. On postanawia zostawić żonę, wprowadzić się do niej, odmłodzić się w ten sposób. Ona nie do końca jest pewna słuszności tej decyzji. Zaczyna być jej żal porzuconej żony, która kiedyś poświęciła karierę dla rodziny i nagle została sama, z niczym. Aleksandra wpada na iście szatański plan: namawia reżysera, by w sztuce Bułhakowa obsadził w głównych rolach ich troje. Dziwny układ, i na scenie, i w życiu.
Historia napisana nieco pokrętnie. Aleksandrę-młodą aktorkę i narratorkę poznajemy w szpitalu, gdzie po wypadku gra(?) nieprzytomną. Wszystko słyszy, ale udaje i tak się w tym zatraca, że potem nie wie, jak przestać...Myślami wraca do przeszłości i to ta opowieść wpleciona jest między urywki współczesności.
Autorka próbuje zgłębić psychikę dwóch kobiet, zdradzonej i tej, która była przyczyną zdrady, i zdradzającego mężczyzny. Jednak na tyle ta analiza jest płytka, pełna niedomówień, że mnie nie wciągnęła. Co więcej, główna bohaterka bardzo mnie irytowała, swoim podejściem do życia, do ludzi, intrygami, które snuła.
To chyba jedna ze słabszych książek Autorki, jakie czytałam...


wtorek, 18 sierpnia 2015

45(245) Przystań Julii

Autor: Katarzyna Michalak
Ocena: 3-/6
Ilość stron:356

To ostatnia część kwiatowej serii i chyba najlepsza, przynajmniej historie w niej opisane wydają się bardziej realne...
Julia, druga z sąsiadek i przyjaciółek Kamili, którą były mąż wyrzuca z domu w Milanówku, jedzie w Bieszczady, by tam osiąść w starym domku po ciotce. Poznaje miłego sąsiada i odnawia znajomość ze swoją pierwszą miłością. Tymczasem życie Kamili zostaje zagrożone przez tajemniczych bandytów. By chronić narzeczona, Łukasz podpala firmę i kupuje dom w Kanadzie, by tam rozpocząć nowe, bezpieczne życie u boku ukochanej kobiety.
Cała seria ma charakter ckliwej, mydlanej telenoweli. Pora na przerwę w tego rodzaju literaturze, twórczością pani Michalak mam zdecydowanie przesyt.

poniedziałek, 17 sierpnia 2015

44(244) Zacisze Gosi

Autor: Katarzyna Michalak
Ocena: 2/6
Ilość stron:320

Dalsze losy trzech przyjaciółek z Milanówka. Tym razem główną bohaterką jest Gosia, kobieta po traumatycznych przejściach. Jakub, z którym los zetknął ją ponownie, staje się jej podporą, to dzięki niemu Gosia jest w stanie zawalczyć o siebie, podjąć psychoterapię, to on wyrywa ją z rąk byłego męża. Niestety, życie po raz kolejny nie oszczędza kobiety. Gosia znów traci miłość swojego życia i zostaje sama z nienarodzonym dzieckiem. Podobnie Kamila, która w zaskakujący sposób odnajduje ojca, bardzo szybko traci go w dramatycznych okolicznościach.
Poziom serii nadal się utrzymuje, sięgnęłam po jej kolejną część tylko po to, żeby się dowiedzieć, co naprawdę łączyło Jakuba z Kamilą i jej mamą.
Największym atutem powieści z kwiatowej serii są niewątpliwie okładki, bardzo romantyczne, pastelowe, niezmiernie mi się podobają!

czwartek, 13 sierpnia 2015

43(243) Dama kameliowa

Autor: Aleksander Dumas
Ocena: 3-/6
Ilość stron: 180

Tytułowa bohaterka-Małgorzata Gautier, nazywana damą kameliową za sprawą kwiatów, które nosi, jest paryską kurtyzaną. Wiedzie dostatnie, wystawne życie dzięki utrzymującym ją kochankom z wyższych sfer, gotowych spełnić każdą jej zachciankę. W pięknej kobiecie zakochuje się Armand, początkowo zupełnie obojętny Małgorzacie, jednak potem obiekt jej prawdziwej i wielkiej miłości. Na drodze ku szczęściu młodych stają różne przeszkody, począwszy od zazdrości i profesji Małgorzaty, skończywszy na jej śmiertelnej chorobie.
Akcja  rozpoczyna się w mieszkaniu zmarłej Małgorzaty, gdzie trwa licytacja pozostałego majątku, aby spłacić długi, jakie pozostały po kobiecie. Jednym z uczestników jest Autor-pierwszy narrator, który nabywa książkę z tajemniczą dedykacją. Okazuje się, że był to prezent od Armanda, który odnajduje Autora z prośbą o odsprzedanie mu cennej pamiątki. I tu czytelnik cofa się w czasie, rozpoczyna się opowieść, której narratorem pierwszoosobowym jest Armand. Jednak mężczyzna
Powieść nie zachwyciła mnie. Bohaterowie irytowali swą próżnością, pustotą i naiwnością.
Tłem historii miłosnej jest XIX wieczny Paryż i jego mieszkańcy pochodzący z wyższych sfer. Sam Armand ukończył prawo, jednak nigdy nie pracował, żyje z renty wypłacanej przez ojca i tak naprawdę spędza dni na przyjemnostkach i dumaniu nad wyimaginowanymi problemami...Autor sportretował społeczeństwo dość pobieżnie, schematycznie i w sposób budzący we mnie niechęć.

środa, 5 sierpnia 2015

42(242) Ogród Kamili

Autor: Katarzyna Michalak
Ocena: 2/6
Ilość stron: 368
Źródło: biblioteka

Tytułowa bohaterka ma 24 lata i dość smutną przeszłość za sobą. 8 lat wcześniej zginęła w wypadku jej mama, a mężczyzna, którego pokochała pierwszą niezapomnianą miłością w tym samym dniu zniknął bez śladu. Mimo, że Kamila marzy o miłości, rodzinie, domu i ogrodzie pełnym róż, boryka się z samotnością, depresją, bezrobociem i kontrolującą ją ciotką. Nagle wszystko się odmienia, jakby za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Dostaje propozycję pracy w Warszawie, na wysokim stanowisku i za wielkie pieniądze (mimo braku jakiegokolwiek doświadczenia!), a gdy dramatycznie niskie poczucie własnej wartości każe jej zawrócić w połowie drogi, zjawia się dyrektor firmy, by osobiście eskortować ją do stolicy. Kamila dostaje "służbowy" dom z pięknym, różanym ogrodem i podejmuje się jego remontu, oczywiście korzystając z "puchatego" firmowego konta. Zwierzchnikiem świeżo upieczonej księgowej jest przystojny Łukasz, który zakochuje się w niej z wzajemnością. Jednak na drodze ich związku co chwila pojawiają się nowe przeszkody, skutecznie uniemożliwiające upragnioną konsumpcję wielkiej miłości. Okazuje się, że za  wszystkimi niespodziewanymi darami losu stoi skruszony, niedoszły kochanek sprzed lat. Co ma na sumieniu, że tak nagle chce spełnić wszelkie marzenia dziewczyny? Niestety, powieść kończy się w momencie, gdy mężczyzna dosłownie otwiera usta by wyjawić prawdę;)
Zachęciła mnie piękna, romantyczna okładka. Jednak treść zniesmaczyła głównie swą naiwnością. Pani Michalak narzuciła duże tempo akcji, co chwila dzieje się coś niespodziewanego, aż trudno sobie wyobrazić taką kumulację przypadków i zbiegów okoliczności w tak krótkim czasie. Jest duża kasa, wspaniałomyślni ludzie, zagubione dziewczę uratowane przez pięknego mężczyznę i wydarzenia, które nie raz budziły we mnie chęć śmiechu pełnego politowania. Czyta się błyskawicznie, akcja wciąga, jednak jej nierealność przywodzi na myśl wróżki, zaczarowane różdżki i rycerzy na białych koniach;)
Baja dla dużych dziewczynek,jak dla mnie ciężkostrawna i zbyt słodka.