Ocena: 4/6
Wydawnictwo: Czarna Owca
Osho to mistrz duchowy pochodzący z Indii. Próbuje połączyć filozofię wschodu z zachodnią psychologią. Skupia się na emocjach, głównie na złości i miłości oraz powiązaniu między nimi. Postuluje, że jeśli nie umiemy okazywać złości, i na miłość pozostaniemy zamknięci. Podkreśla, że przez wieki normy społeczne nauczyły nas tłumić wszelkie emocje. Jeśli je okazujesz, jesteś słaby, łatwo cię zranić. Myślimy głową, a nie sercem, przez co zamykamy sobie drogę do głębi jestestwa. Tłumione emocje kumulują się w ciele, blokują energię, są przyczyną wielu schorzeń skracających życie. Wg Osho to serce powinno być "szefem", głowa zaś "sługą". By odzyskać prawdziwą wolność człowiek powinien wyzwolić się od wszelkich restrykcji, od zależności od kogokolwiek i czegokolwiek. Nie fizycznie, a psychicznie.
Osho pisze również o religiach,o kościele i kapłanach. Zarzuca im, że ustanawiając kościelne nakazy, przepisy, normy, zabierają wiernym wolność. Religia powinna być zgodna z naturą, religia to uczucia, emocje. Często nawiązuje do buddyzmu, sięga do założeń jogi, chwali wpływ medytacji na zdrowie psychiczne. Końcowa część książki to właśnie nauka medytacji, głównie takich, które mają się przyczynić do uwalniania emocji, a przez to do psychicznego uzdrowienia i odzyskania radości.
Czyta się bardzo ciekawie, choć muszę przyznać, że niektóre z poglądów Osho są dla mnie nieco kontrowersyjne. Co mnie też raziło, to częste powroty do tych samych zagadnień. Nawet sam Autor nie raz zaznacza, że o czymś już mówił. Ma to pewnie na celu podkreślenie wagi słów, problemu, celowości danego działania.
Książka to zapis wykładów. Są one podzielone tematycznie na rozdziały, a zasadniczy tekst przerywany jest pytaniami zadawanymi prawdopodobnie przez słuchaczy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz