Ocena: 4/6
Wajrak jest chyba najbardziej znanym w Polsce autorem reportaży o przyrodzie i zwierzętach. Wiele lat temu zamieszkał w Puszczy Białowieskiej, gdzie ze swoją partnerką Nurią obserwuje, bada i opisuje relacje w świecie naszych braci mniejszych.
Tym razem opowieść dotyczy wilków. Gatunku, który "dzięki" bajkom typu Czerwony Kapturek czy straszeniu dzieci nabawił się niezbyt pochlebnych opinii. Wajrak obala wiele mitów, oswaja czytelników z tymi wspaniałymi, inteligentnymi zwierzętami. Znajdziemy tu relacje z tropienia, ze spotkań z wilkami, ba, poznamy oswojonego Kazana.
Tekst uzupełniony jest pięknymi zdjęciami, całość wydana jest naprawdę ładnie. Okładka wręcz mnie zachwyciła i od dawna intrygowała, zapowiadając równie intrygującą treść.
Jednak mnie czegoś w tej książce zabrakło, czego nie umiem nazwać. Klimatu, który by mnie porwał? Języka, który nie pozwala odłożyć książki na bok? Odkładałam, wracałam, by następnego dnia znów wrócić. Być może obserwacje przyrodników są dla mnie dość monotonne, bo dotyczą podobnego obszaru działania. Marsze przez śniegi i błota po śladach wilków, szukanie padliny itd. Za mało tu dla mnie opisów życia, zwyczajów wilków.
Ale i tak warto przeczytać. Dużo się dowiedziałam. Najważniejsze-że wilki nie jedzą ludzi;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz