Autor: Barbara Kosmowska
Ocena: 4/6
Wydawnictwo: W.A.B.
Czasem samotność dotyka w samym środku tłumu. Czasem w bardzo wczesnym wieku.
Zosia-młoda nauczycielka, wychowawczyni. Osierocona przez rodziców, a zwłaszcza przez matkę, która gdy zachorowała, nawet nie walczyła o wyzdrowienie, poddała się. Zosia ma do niej pretensje o to, że tak je zostawiła same...Bo Zosia ma pod opieką młodszą siostrę - Joannę, nastolatkę. Joanna, kolejna samotna. Osierocona przez tą samą matkę, jednak radząca sobie z sieroctwem całkiem inaczej niż Zosia. Starsza siostra jest twarda, a Joanna wciąż wraca do pamiątek po mamie, wspomina, płacze.
I Wiktor-eurosierota, mieszka z babcią, jest uczniem Zosi. Jednak w szkole rzadko się pojawia. "Pracuje" z grupą przestępczą, dlatego nie ma czasu na naukę. Z pasją skleja modele samolotu, marząc, że jeden z nich kiedyś poniesie go do matki do Anglii....
Ich losy się splatają. Jednak nic w tej powieści nie jest jednoznaczne. Nic nie jest takie, jakby się wydawało. Pod szczelnymi pancerzami, w które zaopatrzyli się dla bezpieczeństwa młodzi ludzie, kryją się wrażliwe dusze i dobre serca. Każde z nich jest samotne, każde inaczej sobie z tą samotnością radzi...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz