Ilość stron: 240
Ocena: 3/6
Źródło:biblioteka
Joanna, młoda reżyserka, przez przypadek natrafia na historię Kasi. Postanawia nakręcić film dokumentalny o miłośniczce wilków. Wyrusza w Bieszczady krocząc dosłownie jej śladami. Poznaje Kluneja, leśniczego i innych znajomych Kasi, mieszka w chacie na Harhajce, za wszelką cenę chce się do niej upodobnić.
Niestety, druga część książki nie lepsza niż pierwsza, wręcz nie raz cisnęło mi się na usta: ale to już było...Czy pani Nurowskiej tak bardzo zbrakło pomysłów, by pisać tak podobną książkę? Życie w chacie, imieniny leśniczego, spotkanie smolarzy i wiele innych...Marne powtórki....
Autorka przywołuje sporo tytułów filmów i książek, jedną, czytaną przez pana Jerzego, cytuje wręcz bogato. Kolejny zabieg, który mnie zniesmaczył. To jak sztuczne nabijanie stron książki.
Niepotrzebnie również wplata do powieści politykę, oceniając partie i wydarzenia. No i Smoleńsk...Nawet tu... Niesmacznie.
Ogólnie książka lekka, prosta, naiwna (zwłaszcza wątki damsko-męskie, z tekstami jak z taniej powieści o miłości dla nastolatek...). Do szybkiego przeczytania i zapomnienia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz