Ocena: 3+/6
Od pacjentów można usłyszeć wiele złego na temat lekarzy. Że znieczulica, że brak czasu, że liczy się tylko kasa i kariera itd itp. Pacjent czuje się w Polsce "niezaopiekowany". Lekarz podchodzi do niego przedmiotowo, skupia się na wypełnianiu papierków, a nie na rozmowie z pacjentem.
A jak to wygląda z drugiej strony? Z punktu widzenia młodego lekarza? Dyżur za dyżurem, zmęczenie sięgające zenitu, ręce związane biurokracją, presja czasu.
Autor zatrudnił się jako sanitariusz, by wejść w środowisko lekarzy, poznać je od podszewki. To, co usłyszał w czasie rozmów z nowymi znajomymi, spisał w formie krótkich reportaży-felietonów.
Czy dowiedziałam się z nich czegoś nowego? Nie. Może na chwilę poczułam po raz kolejny współczucie dla medyków. Bo to tacy sami ludzie jak my, o czym często się zapomina. Ze swoimi wadami, słabościami, rzadko-z wielkim powołaniem, którego system nie zabije.
Chwilami miałam wrażenie, że czytam wciąż o tym samym, że tematy są wałkowane do znudzenia, tyle że od nieco innej strony i za pomocą innych słów. Ale przeczytać warto. Chociaż kawałek. Żeby potem w poczekalni przed drzwiami gabinetu zirytować się może chociaż ciut mniej;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz